Özlemlerimi azat ettim, gelip yine kalbime kondu
İflah olur mu aşk bu saatten sonra?



Soru sormayı bırak diyor bir yanım
Bir yanım küskünüm diyor hala
Yaslanıp yalnızlığıma susuyorum
İstemeden.



Her güne umutla uyanıp
Günaydınlar biriktiriyorum sana
Anladın işte-birikiyor-
Söyleyemediğimden.



En çok dilimden çekmiştim bu yaşıma kadar
Şimdi dilsizliğimden…



Yedisinde neyse yetmişinde o’dur
Derler ya –inanmıyorum-
Ortasındayım ömrün –belki sonunda-
Tanıyamıyorum –bildiğim gibi değil bu ben-



Ağır işçileriydik hayatın, sırtımızda görünmeyen yükümüz
Irgatlığın şerefini teslim etmek istedik, almadı.
Haksız da sayılmazdı
Henüz bükülmemişti belimiz
Kamburumuz çıkmamıştı.



Kısacası sevdiceğim
Talebelik bitmiyor yaşadıkça
Ezberim iyi değil –bilirsin-
Aklımda kalmıyor hiçbir ders
Biraz tembellik de var ya
Hep ikmale kalıyorum
Hep ihmale geliyorum



Sonuç olarak:
’cezam neyse razıyım hayat bey
elini korkak alıştırma!’





not:neden bilmem hayat da erkek gibi geliyor bana...