0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1387
Okunma
Beyaz bir yalandı çocukken üzerime örttüğüm ninniler.,
Sahiden leyleklerin beni getirdiğine inandırmak için,
bahaneleri olan masal kuşları vardı baş ucumda uçuşan.,
Ve...
Aslında onlara inanmak istiyordum şuursuzca.,
Çünkü..
Büyümek istemiyordum yer yüzünde.,
Kandırmak istemiyordum aynadaki yüzümü...
Şimdi....
Muhallebiye bulanmış bir suratım yok doymak için kaşık kaşık yediğim.,
Oyuncaklarım yok ayak parmaklarımla kendime çektiğim.,
Ve...
Benim artık rüzgar gülüm yok delice koşup rüzgarlara kafa tuttuğum.,
Uçurtmamda yok bulutlarla sevişen.,
Elimde sadece küçücük bir param kaldı...
leblebi tozu almak için beklediğim ki çocukluğum hâlâ içinde kalmışsa..!!
5.0
100% (2)
