sararmış takvim yaprakları gibi düştüm yerlere
duvarlarımda gölgenin oynaştığı her vakitte


o senmiydin !

asla vazgeçemen diye yeminler eden
ve sonra...
bir vedayı bana çok görerek giden


şimdi nedenlerimi astım köhnemiş trabzanlara bir bir
garip bir sevdaydı... ve ben tutsaktım ellerinde
gözlerin den gözlerime bir yıldız gecişiydi bu bel ki
ve hatta deliydim...
ve aşık ve de tutkundum ılıman nefesine


lakin...
kocaman bir yalanmış diyemiyecek kadar sıfırmış
ve hatta ...baştan sona yalanmış herşey


ve şimdi...

kalbimin çıkmazlarından kederler yürüyor yüzüme
gümüş işlemeli gecmişten gülerken mazi gözlerime
ki ben... zemzem suyuyla yıkansamda baştan sona
hatta bin tövbe bile arındıramıyor beni senlerimden



oysa ki bozkrlarım son bir kez daha kederle soluyor şimdi
gidişin hala kanıyor içimin harabe karanlık köşelerinde
ve çarpıyorken düşlerim kırık aynaların puslu çehresine
hasretin yine geçiriyor pençesini şu çocuk gülüşlerime



ve sensizliğimin en ertesi günündeyim henüz
yetim bir çocuk gözleriyle bakıyorum işte öylesine
ve bakışlarıma olmayan o vedanın gölgesi düşüyor
ağlıyorum..
ve.... ağlıyorum ben bir yalanı mı sevmişim diye



ve...vakit sukuluğumun en deli yerlerinde şimdi
çizikler cekiyorum duvarlarımda ki gölgelerinin üstüne
ve....kulaklarımda amansız bir kapı çapması
avutuyorum kendimi giden haketmedi ki diye



ve....yoksun işte...
ben gerçeğime döneceğim zamanla
sense hep kalacaksın o sahte o yalan düşlerinde


..................aysu..........