// gecenin en ağartısız bir vaktinde bak yine kederdeyim
sebebsiz soğuk vedalar topluyorum yırtık ceplerime //




oysa ki..dudaklarım adını ne zaman ansa
haylaz gülüşlerin değer mahsun gülüşlerime
kederli soğuk bir namluyu dayarken anlıma
kirli bir hüzün demlenir göz bebeklerimde




şimdi ruhumun en izbe sokaklarını arşınlıyorum
ölüm bir şubat ayazı gibi dolaşıp duruken serimde
sensiz omurgası çürümüş köhne bir köşk misaliyim
anılarımı dizlerimde uyutsam söyle gecermi zaman




// avuçlarımda sakladığım hasretinle yine sana koşuyorum
sığındığım gölgen ise tek tesellimdir şu yüreğime //




ki... sen bende iyleşmeyen paslı bir bıçak kesiğisin
yine atıyorsun beni özlemlerin tam orta yerine
kırlangıçlarım zamansız göç ederken şehrimden
şafaksız geceler yine oynaşacak penceremde



artık umuda giden bütün yollarımız bil ki kapalı yarim
çığlar düşmüş pembe düşler kurduğumuz o ülkemize
avuçlarımda zemheriden kalma buruk bir vedadır
dudaklarımda dudaklarının tuzu ve gözlerimde sen