Parkelerin vuruş hizasından yansıyan,
Günün ilk ışıkları öpüyordu karanlığı.
Güneş doğmuştu!
Seni sevmeye ramak vardı,
Bir git payı kadar aşağılıktı,geriden gelen yalnızlık.
Biyolojik acılar dışında;kalıtsal izler taşıyordu
Sol göğsün hemen altında ki o mahrem yer!
Sevmek bir oruspunun ağzında oral sexs iken,
Gözlerin yanağa boşalması aşkın en belirgin kimliğiydi.
Gecenin hazımsızlığını atamamış olmam,
Beklediğim birine işaretti.
O sendin!
Mermerlerin sert yüzeyine çarpan,
O şarkı cümleleri kadar etkiliydi gidişin.
Bir dudaklık nefes şimdi tüm ihtiyacım,
Bir vuruşluk kal sesi..
Röfle çekilmiş gülümsemelerin yerini alırdı,
Durmadan patlayan flaş sesleri.
Bir buse özlemiydi sana yakınlığım.
Aradaki rasyonel bir geçmişin uğramasıydı,kıçıyla gülen aşkın!
Şimdi illegal bir düşüncenin;
Has olan sofistike bir mezesi,içilen dudaklar.
Meyhanecinin açtığı bir yetmişlik kesmez şimdi beni,
Yetmişlik bir ömür yanında!
Zor..
İmkansızlığın sevgine nokta koyduğu kadar son!
Sınır dışı edilmiş gözlerimizin çatışması kadar çelişkili.

Seni seviyorum evet!
Ölümcül ve kimyasal bir maddenin ruhumda açtığı,
Hasarlar kadar etkili bir sevme biçimi bu!

ELif YıLmaz