Bazen; sebep bulamazsın kendine
Ve sırf ’barışmak’ için
küsersin...

Gönlün alınsın diye...
Senle kalınsın diye...


Naz akar eteklerinden
Niyazın sükûtunda gizlidir
Âh’ın ise tüm aleme aşikâr

Öfken bilinsin diye...
Dize gelinsin diye...


Ne hatalar affettin sen!
Dünden kalan ne varsa,
dökersin cümlenin gölgesine

Kadrin bilinsin diye...
Meftûn olunsun diye...


Baktın dokunmuyor yaralarına;
Dönersin yüzünü öfkeden gibi.
Baktın yüz çevirdi karalarına;
Yumarsın gözünü
Yutarsın sözünü
Yitersin izini

O GÜN ÖLÜNSÜN DİYE...


Betül Yüksel