Beyaz güvercinler sema ya yükselir alaca karanlıkta,
Sıcacık bir yorgan olup, örter üzerimi.
Martılar şahit olur gökyüzünde,
Eşlik ederlerdi,okyanusa açılan umut yolculuğumuzda
Deniz fenerleri yol gösterir, puslu akşamlarıma,
Gecenin ayazında,titreyen kalbini,
Ayın ışığıyla sarar, yaralarına merhem olurdum.
Dalgaların inleyen , sesiyle yazacaktım , sevdamı.
Şimdi martıların, sesleri çığlıkları,
Adını haykırıyor ümitsizce,
Yalnızlığa terk edilişimin rıhtımlarında.
Sessizce akan gözyaşlarım,
Yayılıyor.sessiz ovaya.
Kıyılara vuran dalgalar,
Yavaşça çekiliyor yüreğimden.
Geceler karanlık, geceler sensiz,
Loş ve yağmurlu gecelerime,
Kaybolan yıllarımın ardından.
Ayda ışık vermez oldu.
Sensizliğin her damlası.
Savruluyorum,damlalar yapraklarıma düşüyor.
Dalımda en güzel şarkılarını söyleyen.
Serçenin yanağıma kondurduğu,
O son buse gibi….
Yüreğimde büyüyen sevdanın,
Maviliğine kazınmıştı duygularımız.
Özlemlerin, ayrılıkların, iç çekişlerin….
Karanlığın içinden parlayan yıldızı almak gibi…
Gökyüzü de karanlık,benim kalbimde..
Acı çekmekte bu olmalı,
Umutsuzca dalgalara sarılmışım.
Aşk yanımda yokken bunu anladım.

04.09.2011 Gülseren Akdaş