Boşluklar geliyor üstüme yine bugün
Nesil nesil boğsur insanlar harebe gönüllerle
Ara çile evini bul köhne odamı
Sen sevdalara gebe değilsin
Olmazsın kincil kediler kralısın
Sen aşık ve maşuktan öte
Aşk cellatısın.
Dağlara çıkayım
Dağlar tutsak etsin
Ömür boyu intihar korkusuyla yasadım.
Anlamadı hiç kimse içimdeki
Büyük alemi.
Dertli çileli meşekkatli
Bir evim var
Bir de ben
Benle ben
Konuşurum sabahlara kadar
Habersiz kimseden
Ve sen bunun neresindesin
Ben varım ben yok olmak isterim
Seni isterim seni ararım
Benle ben kaldım
Yıldızlara ulaşsamda
Ötesi muallak ve de uzak
Ben ve sen
Bu alemin neresindeyim
Nesiyim
Sen ne sin, ben neyim
Biz mahlukat ve de cismiyat ya da maddiyat
Uhrevi ve de dünyevi
Bütün bunlar
Boşlukta parlayan fakat ulaşamadığımız
Birer yıldız mıyız yahutta
Karanlıktan çıkagelen bir
Rüya yahut kabus mudur..
Gerçekten gerçek mi veya
Yalandan gerçek midir.
Tüm bu soruları sorar ben bana
Ve sen
Sen bunları asla bilemeyeceksin