suyun bittiği kuyunun başı hep kalabalık
bir at dört nalını boynuna takmış


başında sarı yazmalı ağaçlar
ağıt yakmacasına ellerini başına vurur

başından beri kuralsız bu oyun
çocuklar gülmecesine dört nala koşuşturur

zira savaş meydanlarında özgürlük
askerler öldürmecesine kılıçlarını savurur

hakikaten savaş meydanlarında özgürlük
askerler ölmecesine kalkanlarına sarılır

toprağa hasret yağmurun altında
bir kılıç ile kalkan hummalıca çarpışır

özgürlük ezelden beri beynin damarlarında
hurafe bir kafes kurmuş beyninin etrafına

özgürlük çocukların çocukluğunda
sonra savaş bir çoçuğun oyununda

oynarken bir çocuğun dizi kanar
annenin içinde feryad figan
çocuğun yüzüne yüzünde bir gülüş var...

sonra insanın içinde bir meydan
savaşır ortasında atlara yüklenmiş duygular

zafer kazanılana kadar gökyüzü hep karamsar
bozguna uğramış bir çocuk oyununda, zafer kimin umrunda

şah bir zindanın kuytusunda beyniyle elli kere savaşır
savaşın kokusu bin kaç damla kan, bin kaç damla ter

savaşın şahiti ve de sebebi meçhul bin karış toprak
sonra örtecek suçunu tarihin derinliklerine kat kat