Yaradan ne olursun al artık canımı,
Bu acıları kaldıramaz oldu yüreğim.
Sizleri muhtaç etmem kimseye, satarım kanımı.
Verin yavrularım elinizi, bu yolları beraber yürüyelim.

Gözlerinize bakınca tüm bedenim titriyor.
Buna sevinmem mi, üzülmem mi gerek?
Bir şeyler söylemek istiyorum, araya engeller giriyor.
Sizleri çok özledim, sevdiğimi söylemem gerek…

Bana dargın mı söyleyin, o küçücük yüreğiniz?
Kavuşup sizlerle eğlenmek, gülmek istiyorum.
Göz bebeklerim, beni öldürüyor gün geçtikçe özleminiz,
Benim muhabbet kuşlarım gelin, sizi görmek istiyorum.

Allah’ım mutluluk bana yasak mı oldu? Hep ağlıyorum.
Üzmeyelim birbirimizi ne olur? Hep candan gülelim.
Gözlerim görmez oldu, özlemle sizsizliğe yanıyorum.
Gelin beraber olalım, sevdiklerimizi ne olur üzmeyelim.

Ne yapacağımı artık nedense bilemiyorum.
Buna üzülmem mi, sevinmem mi gerek?
Çok yorgun bedenim, ayakta duramıyorum.
Damarımdan çekilse de kanım, en güzel duygu sevmek.

Bazen düşünüyorum kuşlarım; “Ben kimim?” diye.
Sizlerden uzaktayım, özledim, görmem gerek.
Ben de insanım, muhtacım mutluluğa ve sevgiye,
İzin verin babanıza, amacım sizi sadece bir kere öpmek.

Şair Bilal dibe vurmuş, kaldırın yalvarırım.
En büyük isteğim ölmeden sizlere kavuşmak.
Her gecem yalnız, ben de yalnızlığıma ağlarım.
Allah’ım yalvarırım, isteğim dönüşü olmayan yola girmek.


Şiirimi güzel sesiyle yorumlayan Can dost büyük üstad sayın Suskunbiradam (Turgay)Bey efendiye teşekkürlerimi sunuyorum.

Saygı ve selamlarımla
Bilal YILMAZ
duygusalsair