sevgili oğlum.aşk ve sevdayı ta yürekten hisseden ama hissttiğini kendisine bile inandıramayan bir şiir okudum sayfanda.sevmiyeceğim derken,seni seviyorum diye feryat ediyorsun ama farkında bile değilsin.sevmeyen bir insanın gönlünden bu şelaleler dökülmez,büyük bir çağlayana dönüşmez.hayatta herşeye kavuşulmuştur sevgiliye kavuşulamamıştır. ama.amalarla başlayan aşk kelimeleri dizesi,hep bir yerlerde eksik kalmış ve yüreğini yaralamıştır. bu acının farkında olmadan,içinde bir sızı hissetmiş ve bu sızı yüreciğini yaralayan bir ok haline dönüşmüştür.ama çıkmamış yüreğine saplanıp kalmış ve bir aşk hastasının dermanını arayan yakarışları haline dönüşmüştür.bu dönüşümden kurtulmak için ne yapıp ona kavşmanın çarelerini araman lazımdır çocuğum.hadi oda seni seviyorsa bu çok kolaydır ama bu aşk ve sevgi,hadi tek taraflı ise ne yapacaksın ? nasıl çıkacaksın bu işin içinden çocuğum.inşallah temennim bu sevgi karşılıklıdır.iki,istridye kabuğu gibi aranızda bir inci saklayıp,o sevgi denen inciyi korumak için birbirinize bağlanırsınız.
sevgili oğlum. şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam.
şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın.

Bir kalemim, bir de ben; kaldık şimdi başbaşa
Kan ağlayan yüreği birlikte dağlıyoruz...
Sitemimiz ne dosta ne de donduran kışa
Diz çöktük boyun eğdik, kadere ağlıyoruz...

Kararıyor her taraf, göze perde inince
Devran kötü dönüyor, dem kederin demiyse...
Sitem edemem aslâ, boynumuz kıldan ince
Payıma keder yazan kaderin kalemiyse...

Beyhûde geçmis ömrüm, anlayanım, dostum yok
Soran olsaydı şayet, gelmez idim cihâna...
Bir gün anlarsın elbet, çok ararsın beni çok
Söyleyin Azrail´e, bir mezar kazsın bana...







suzan çelik tarafından 7/25/2012 10:38:56 PM zamanında düzenlenmiştir.