Ufukları gözlerken gözüm dalar maziye
Gem vururdum çılgınca, tutulmaz küheylâna.
Dağ taş selâm dururdu, çıkınca araziye
Bir gün avlanıyorken, av oldum bir ceylâna.


Tükenmez kudretimle zorlardım kapıları
Yol yordam benim iken, papucum damda gezer.
Gözü kara bir tacir yıkarken tabuları.
Ummadık bir kılıçtan darbeyi yemiş Sezar.


Acep neyin nesidir? Gereği yok sormanın
Yavuz çıktı avlarım, yenildim döndüm geri.
Kuş uçurtmazdım lâkin, sahibiyken ormanın
Şimdi de ortalıkta dolaşan bir serseri.


Şanım dilden düşmezdi, "yağız, keskin nişancı"
Parlak geçmiyor demek, hayatın her evresi.
Gözlerime mil çeken, sinsi, huysuz bir hancı
Şalterimi indirdi, çalışmıyor devresi.


Ödülleri boynuma dizerken sıra sıra
Bilmeyenler soruyor; birbirine bu kimdi?
Tozunu atıyorken ecnebi olduk kır’a
Aslanların yerine tilkiler oynar şimdi.


Sevgiyle eğildikçe sırtıma yük biniyor
Gözler faltaşı gibi, oynamıyor dudağım.
Ayarsız tansiyonum, bir çıkıp bir iniyor
Felek kıskıs gülüyor, kırılırken budağım.


Halimi görenler der; cin mi çarpmış o da ne?
Bilmezler bu suretin arkasında yatanı.
Yüzlerinden maskeler düşerken tane tane
Baş taç eder nankörler, boşa nutuk atanı.


Kolay kolay aşılmaz, karlıdır dağım benim
Deneyen çıkacaktır, gücü yetmezse bile.
Solum sırlı bir vadi, yamaçtır sağım benim
Hor görür beni yaban, geçiremezse ele.


Çektiğim ızdıraplar benim için bir onur
Boynum tırpanı yerken gözüm kalır kürsüde.
Ben ölünce heykelim(!) bilmem nereye konur?
Düşmanlarıma verin, çekici de örsü de.


Serzenişim kendime, zannedilmesin sitem
Yaşamanın sevinci yüreğimde atıyor.
Dostlara bayram olsun, düşmanımaysa matem
Bilseniz şu gönlümde hangi aslan yatıyor.



Şiirlerin Ziyası
2 mart 2012