Canlı renklere dokunmalı parmakların tuvalde gezinirken
Ana renkler, pastel, ara renkler demeden
Elbette her birinin ayrı değeri
Ne kırmızıyı yadsımalı, ne sarıyı
Yaprağın rengi yeşil olacak diye bir kural mı var
Gökyüzü illaki mavi mi olmalı
Toprak kahverengiye mahkum
Yuvanın çatısı turuncu
Bacadan tüten gri
bİr nefes gibi

koyu bulutlar ağladıktan sonra beyazlaşır
kederi atmış insan sanki
gecenin renginden korkan var mı
günbatımı olmasa nasıl doğar yeni bir gün
dalgalı koyu denizin ardından
dingin huzur, veren deniz gibi

Ressam mutsuzsa karamsar renklerde dolanır
Sevilmiyorsa eğer, silik, belli belirsizdir renkleri
Işığı görmez gözleri
Hep çizdiği gece renkleri
Ruhu gibi

Umut rengi istiyorum tuvalimde artık
Ruhlara sevda aşılayan
Beyazın ışığında kararmayan
Yeşile gölge düşürmeyen
Umut rengi olmalı tuvalim baştan sona
Başkalarınca belirlenmeyen
Alabildiğine özgür
Ve hiç kimseyi incitmeyen…

Nilgün Kurt