7
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
4353
Okunma

mandalina çiçeğine emanet ettim hüznümü
dallarında ararken babamın el izini
yeşil yaprağı okşadı saçlarımı
asırlar mı geçti
babamın gölgesi ağaç gölgesine vurmayalı
yoksa
ona gideceğim gün mü ensemde dolaşan sıcak nefes
özlemi çiy damlası gibi duruyor göz ucumda
her mayıs bal topluyor
babamın çiçekler üzerindeki duruşu
bir kuş havalanıyor
selamından küpe takarak kulağıma
tebessüm topluyorum anıların bahçesinde
toprağı karıştıran traktörün sesinde kayboluyor yalnızlığım
uzadıkça uzuyor mandalina bahçesinde günün akrep-yelkovanı
şimdi çalışma zamanı
babalar evlatlara bırakmış ekmek teknesini
emanet de özlemler
aynen hüzün gibi
ah mayıs sabahları
istesem de vermez hüznümü geri
Nilgün Kurt
5.0
100% (8)