Esmerdi tenin.
Şarabın ve tuzun
katran karası nikotinin
Bir dilim ekmeğe gömülmüş soğanın
ve acının azılı olduğu gecelerin
kanın durmadığı ciğerlerindeki
duman tozunu süpüren bu fakirin
samanyoluydu karanlık gözlerimin
içlerini delip geçen
o buğusu hiç kaybolmayan
nasıl bir büyüsü varsa,çözülmeyen
Ağladığında pınarlarından
Ömrümün aktığı gözlerin...

İçecek olsam,su beni kandırmaz
suzuzluğum hırçın bakışlarına
kuru,kupkururu dallaşmış göz damarlarımı açan
çağlayanlar şelaleler saçan
bir damlaya dönüşmeden önce
sesinle yıkanayım
aksın kirim pasım...

Esmerdi tenin.
Demirin, çeliğin
önünde duramadığı nefesin
kulaklarımı delip geçse
yaksan,cehennemi içiyorum sansam.
alelade bir tahta parçası olsam,
okyanuslarda tuzlanıp dursam,
bir sabah vursam
eteklerindeki sahile,
alıp ellerinle ocağına atıversen,
sahiden yansam kül olsam,
tenin gibi yanık olsam...

Cömert A. Öksüz

"bir Zaman Sonra 2012"

İstanbul