Suçlu benim, kötü ve yine günahkar benim
Sorgusuz suçladınız beni
Gözlerin: "Cezan müebbet", dedi.
Ellerin kalem kırdı, "Cezan ölüm",dedi
Dudakların, "Sus, konuşma, hakkın yok!" dedi.
Hep "Benim hakkım", dedin
Sen yaşadın, ben yazdım,
Tükenmez denilen kalemler tükendi
Tükenmez umutlarım tükendi
Ama sevgim, acılarım...
Keşke onlar da tükenseydi
Sırtını döndün, "Benim sevdiklerim", diye
Tükenmez acılarımla kaldım başbaşa
Bir sevgim bir de kuru dalım kaldı
Dalım kırık, sevgim kırıktı.
Dağlar, taşlar: "Yeter!" dediler
İnleyişlerime, feryatlarıma
Bulutlar ağladı benimle
Rabbim’e yalvarışlarım karanlıkları sardı
Bir ben miyim seven, isteyen, dileyen?
Ayıpladın, kınadın, küçümsedin
Seni seveni
Yalan dünya gibi
Yalan olmuş sevgin
Eskimiş, yıpranmış
Bir kenara bırakılmış gibiyim
"Sana sevmek yasak!" dedin
"Yasakları çiğnedin!"
"Cezan, ölüme mahkumsun", dedin
ve kalem kırdın.