Gecelerimde yıldızlar yok artık
Kör bir karanlık içinde kaldım
Karanlığı saran sevdiğim mehtap yok
Sabahın soğuk aydınlığında
İçimi ısıtan güneşim yok
Gecelerin ıssız, karanlık soğuklarına
Öyle bir bıraktın ki beni
Ne teselli ne bir umut bırakmadın
Karanlıklarımda ışığım, umudum idin
"Üzmem, ağlatmam, kırmam seni," derdin
"Yanındayım bırakmam," derdin
İnanmıştım gözlerine, inanmıştım ellerine
En acısı sevgine inanmıştım,
O kadar güzel sevgin vardı ki,
Korkardım sarmaya, incinir, kırılır diye
Sesindeki yumuşaklık, tatlılık içimi yakardı,
Yanında olmak ne kadar güzeldi.
Bir ömür boyu baksam gözlerine,
Kokunu içime doya doya çeksem,
Yine özlemini duyardım,
Bakışların sevgiyle, ne güzel bakardı.
Ne yazık, beni saran o güzellikler kısa ömürlükmüş
Derler ya güzellikler kısa ömürlü olurmuş
Benim de öyle oldu
Umut ışığım söndü
Etrafımı saran güllerin kokusu kayboldu
Yerini karanlıklar sardı
Feryat ettim: "Nerede benim umut ışığım,
Nerde benim gül kokulum?"
Feryat ettim yine, "Hani bırakmam demiştin?"
Hani ışığım umudum sendin,
Gözlerinin ışığında bir başkası varmış
Güzel sevginde bir başkası yaşıyormuş
Mutluluk anılarını bir başkasıyla paylaşıyorsun
Ben ise bıraktığın umutsuz karanlığında
Umutsuz acılarımla ağlıyorum
Saran güzel kolların
Güllerle süslenmiş gül kokulu
Huzur mutluluk dolu sinende yaşatıyorsun.
Ben ise bıraktığın karanlığında
Umutsuz acılarıma ağlıyorum
Sensiz, sevginsiz mutlu bir an yaşanır mı?
Bunu düşünmek bile acı
Seni sevmek kadar senle yaşamak da güzel
Senin verdiğin acı senden diye güzel
Her an sesini duymak, ılık nefesini hissetmek,
Mutluluk veren bakışlarına bakmak
Ne güzeldi
Şimdi onlarsız ve sensizim
Bana yasak dedin o güzelliklerinden
Ben sevdim, onu yaşattın
Bana acı verdin, ona koklattın güllerini
Nasıl sevgiydi kişiliğimi kaybettim
Boynum bükülmezdi, büküldü...