Yine elin boş mu geldin bahar
desene yastığım bu yılda zehir zıkkım
zehir zemberek gecelerim
bir gidiş çizersin saklanırken yıldızlara
göz pınarlarıma düşecek sol yanım
bulanık içli bir s/este dağılır anılarım
yüreğim gelir elime köksüz ot gibi
topladı mehtap denizin omuzlarından saçlarını
sen gittin
gittin benden koşarcasına
kaçtın tabanların kanayana kadar

Gözyaşlarımın tuzu yakarken tümcelerimi
tekmeleniyor kapılar
boğazımda düğüm çığlıklar
gözlerimde kindar bir öfke
yatağım feryat figan
hıçkırıklar boş/l/uyor yastığım
garip bir yokluk yoklarken düşlerimi
aslında silmeliyim düş deyip seni
yine yeniden kendimce
düşürüyorum kendi içime

delindi dibi uykularımın
bir ışık sızıyor açıklıklığından
türküler
geceden demlenen türküler
karanlığa küfür türküler salkım saçak kelimeler
ne ek/sildi yüzümün b/oyası
ne bozuldu süsü
içim titreten şair yanım düştü
yollara,sonlara
yollar acımasız, seni alıp giden yollar
akıp giderken ellerimden
kayıp gitti ayaklarımın altından
sonsuzluk çığlık çığlık

sen asarken yüzünü hatıralar zindanına
ben gömdüm yüreğimi
benden çok uzak sana yakın bir yere
sana gömdüm
doldururken kadehimi özledimli kelimeler
genzim yanıyor, ayaklarım kanıyor
bulutlar toplanırken gözlerimde
ağlamak istiyorum
içimi dışıma çıkarana kadar
ağlayamıyorum
susuyorum olmuyor
haykırıyorum çaresiz
çizemiyorum sensizliği hiçbir tabloya
anlatamıyorum
bastırıyorum yüreğimin çığlıklarını
avazlarım ayaz vurgunu
tenime sensiz bir gece daha siniyor
iniyor, inliyor
bugünde gözlerimi yokluğuna kapat/ıyorum