Mehterbaşı vur davula köhne çağı uyutma
Bu gelen aşk ordusudur, başındadır Cenânî
Balkan havalarından kınalanmış zamanı
Alıp avuçlarından saza döksün Ceylânî


Ateşin yapıştığı gül goncası yüreğin
Yüreğin iklimini yağmur etsin hele ney
Ney ne etsin kabuğu, özü yangın yeridir
Yeridir Balkanların cemre düşen sinesi
Sinesinden Tuna’dır acılarla kıvranıp
Kıvranıp da vay gülüm, yağız atın nal sesini özleyen
Özleyen ben, gözleyen sen Cenânî
Cenânî’yle Rumelidir Ceylânî…



Ceylânîyle Cenânî bir şiire yaslanmış
Yaslanmış akıyorlar, mısra mısra Meriç’ten
Meriç’ten akıp giden sınıra gönül koyup
Koyup da başlarını gölgesine bayrağın
Bayrağın ayyıldızı ağartır geceleri
Geceleri dost sanır, aldanır cüceleri
Cüceleri bırak dost, çürüsün orta yerde
Yerde ırmağın yüzü, topukları bulutta
Bulutta sancılı bir çağ yatar vay gülüm, sarmalanmış umutta…

*

Umutta bebeklerin gülücükler saçan her dudağı
Dudağında duadır, Besmeledir elleri anaların
Anaların sabrıdır Balkan şehirlerinde yükselen her minare
Minare ki oruç tutan rüzgârı yürek kapılarından alıp
Alıp götürür yâre…
Yâre giden yolların kesiştiği yer biziz
Biziz Üsküp seherinden asırları cem edip
Cem edip Ege’nin sularında yıkayan…

Mustafa CEYLAN