0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1002
Okunma
Kışı mı özlüyorum, yoksa yazı mı?
Hanendeyi mi, yoksa sazı mı?
Biliyorum ki en çok da seni!
Yeşil gözlerinin rengini.
Yüreğim sızlıyor hatırladıkça,
Bardağını, tarağını, mendilini,
Hele, hele güzelliğini, kendini.
Gözüm yaşlı resimlerine baktıkça.
Giysilerini toplarken, yardım için de olsa, acı ve hüzün duydum.
Yine de ‘muhtaçlar, yakınlar’diyen Tanrının emrine uydum.
Bir kaçını hatıra diye sakladım dolapta,
Zaten her an kâlbimdesin, eminim bu bapta.
