24
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1613
Okunma

Tacını, tahtını uğruna senin
Bırakıp peşine düşen ben idim
İçerden vefalı çağrına senin
Koşup, engelleri aşan ben idim
Ebrehe filleri yürürken çölde
Közlerden balığa dönüşen gölde
Şirk ile kaynayan o malum ilde
Nefretle kaynayıp coşan ben idim
Kumlara karıştı Mecnunun teri
Yazık Kerbela da gördük beteri
Evlad-ı Resule, düşman, müfteri
Önünde kabımdan taşan ben idim
Yorulmuş bedenle, kalpte sızıyla
Bir nesil vuruştu oğlu, kızıyla
Kuru ekmeğiyle nemli tuzuyla
Hız alıp tarihe koşan ben idim
Ahmağın ağzında söz ıslanmazken
Verilen öğütle hiç uslanmazken
Rahmanın adını içten anmazken
Tavrını övene şaşan ben idim
NİLÜFER SARP________ 22.12 .2011
5.0
100% (24)