Koskoca samanyolunda birer kum tanesiydik belkide ikimiz...Belki hep vardık, belkide hiç olmadık.
Belki bir gece yarısı dolunayın altında yakamozun büyüsüyle aşık olmuştuk birbirimize, belkide aşk diye birşey yoktuda biz zaten yoktuk.
Belki biz hep vardıkta koskoca evrende, bulamadık birbirimizi. Aradık durduk yıllar boyu kayıp bir kenti arar gibi. Belki de hep yakındık ama aradığımızın birbirimiz olduğunu anlayamadık. Bu kadar yakınken yaşadık koca bir ayrılığı...
Böyle bir aşk varmıydı, yok muydu? Belki de aşk bir masaldı hiç kimsenin bize anlatmadığı ama varlığına hep inandığımız...
Aşklar bir masal mıydı, deyil miydi anlayamadık. Belkide anlayıpta her zaman yaptığımız gibi susmayı tercih ettik. Zaten bir aşk masalı olsa olsa susarak anlatılırdı herhalde. Susmak bazen çok şey anlatır ya, öyle yaptık bizde...
Artık seninle olan ilişkimde kara sevdaya şartladım kendimi.


Sen hiç yıldızlarla konuştun mu?
Hiç beni anlattılarmı sana?
Benim gözlerim ne renk
Bilir misin?
Hiç baktınmı gözlerimin rengine?
Hüzün rengiyle
Acıdımı, boyandımı için?
Bütün hüzünlerden daha yağmurludur
Yağmur rengidir gözlerim.

Sende ağladığını söyleme
Çıkar gelirim
Yağarım sicim gibi bahçene
Bıkarsın usanırsın
Çekilmezin biriyim
Üstelik öyle yağarımki
Neyin, var neyin yoksa
Sel gibi alır götürürüm
Sen hiç fırtına rengini bilirmisin?
İnanki fırtınadan beterim
Bakma uysallığıma
Yıkar geçerim.

Bir dostum dediki
Zordur seninle yaşamak
Yorulur insan seninle yaşamaktan
Öyleyim, öyleyim işte
Baştan aşağı sevgiyim
Sevginin delisiyim
Uzak dur benden
Bulaşır deliliğim...

Son bir sevgi, son bir mutluluk yakaladım seninle. Belki çok kısaydı kimileri için. Nerden bilsinler ki benim için bir ömre bedel olduğunu. Ben gözlerinde yaşadım bu aşkı ve gözlerinde bıraktım umutlarımı. Şu anda benim için ne düşündüğünü bilmiyorum ama ben seni seviyorum. Hala aklımın bir ucundan çık-
mıyorsun. Yerlerde sürünüp yok olsam, adım bir yana, dünyada olduğumu unutsan ben yine bıraktığın yerde olacağım...

Her gece yalvarıp tanrıya
Bir tek seni
Yalnız seni istedim
Her geçen gün biraz daha sevdim
Biraz daha özledim
Özlemlerle büyüttüm seni içimde
Öylesine büyüdü ki sonunda özlemin,
Seni özlemeyi sevdim
Öyle çok sevdimki özlemini,
Gün geldi seni deyil,
Yalnız seni özlemeyi sevdim...


Hatırlıyormusun ilk ayrılacağımız zamanı, karlı bir gündü, dillerimiz konuşmasada gözlerimiz ayrılma-yalım diyordu. Demiştik ya susmak bazen çok şey anlatır biz yine öyle yapıyorduk. Ama şu anda korkma- dan söyleyebiliyorum, seviyorum seni...

Hep kahraman olmayı istemiştim
Çocukken annemin anlattığı masallarda
Oysa nerden bilirdim ki kahraman olacağımı
Böyle bir aşk masalında.



Yaşamak sensiz olacaksa,
Ölümün koynunda yatar düşlerim yar.
Yediğim aş dudağımda zehir olacaksa
Çaresi kalmadı,
Gönlüm ölüme çeker yar.

Yaşamak sensiz olacaksa,
Ne antalya ne ankara
Bu hayat sensiz geçecekse
Çek tabancanı, vur geceleri,
Sokaklarda aksın kara kanı
Günler yalnız tükenecekse,
Vur, öldür, paramparça et beni
Bari sen tüket beni
Nefes almışım kaç yazar?
Senden uzakta aldığım her nefese
Kahrediyorum yar...

Rüyalarıma geliyorsun bazı bazı.
Vedalaşmak istemiyorum
Ağladığımı görmeni istemiyorum
Gitme desem gitmeyecekmisin sanki...

Sensiz yapamayacağımı anlıyorum yine. İlk anda görmek istediğim ışıltıyı o an görüyorum. Benimle
gel dememi bekliyor galiba gözlerin. Seni seviyorum ve sevdiğim içindirki diyemiyorum sevgili diyemiyo-rum..

Hiç dikkat ettinmi her gidişinde
Bir yağmurdur başlıyor.
Senin omuzlarını ıslatıyor caddelerde
Benimse sadece kirpiklerimi penceremde
Her gidişinde,
´´Gitme kal`` dercesine
Yalvarırcasına bakıyorum gözlerine,
Anlamıyorsun...
Her seferinde sen gidiyorsun
Ben kalıyorum yalnızlığımla başbaşa.

Bir gün bu dünyayı yakarak geleceğim ve o zaman gözlerindeki ışıltıya gerek duymayacağım. Ama o
zaman geç kalmış olacağım ve seni bu halinle bulamayacağım. Ve bu masalın sonu gelecek ve ben yaka-
rak geldiğim bu dünyada yalnızlığımı yanıma alıp - yalnız kalmamak için - sevdanla tutsak olarak yanaca-
ğım. Şunu bilki her ,ki alemdede ruhem tek senin olacağım..
ilhan kan...