Gün olmuş
Açmış yalnızlığım,
Yangınlar ülkesi gözlerinde.
Seni görmüşüm;
Sevmişim,
Dünyanın en kuytu köşesinde,
En mahşeri yerinde.
Canıma can katmışsın
En amansız anımda.

Seni saklamışım koynumda,
Yıldız uçmuş dallarımdan.
Gülü mızrak yapmışım
Umudu kalkan...
Ve zaptiye takibine uğramış ömrüm
Yarısı kelepçede,
Yarısı urgan...

Ve şah’a kalkmışım.
At sürmüş, kılıç kuşanmışım Arasat’ta.
Kaçırmışım uykularını devlerin.
Pusuya yatmış kırk-haramiler
Kesmişler su başlarını.
Ferman çıkarmışlar katlime dair
Çıkmamışsın aklımdan.

Ben sana koşmuşum
Ölümler ortasından.
Seni görmediğim olmuş,
Özlemişim ölümüne.
Medet bekler olmuşum
Durgun sulardan.

Yüreğimin duldasında gizlemişim
Firari sevdanı.
Titremişim üstüne.
Kapamışım gözlerimi
Düşüm olmuşsun.
Açmışım gözlerimi
Kavgam olmuşsun.
Ve doruklarındayken yalnızlığımın;
Elimi uzattığım,
Dalım olmuşsun.

Sonra...
Kopmuş fırtınaların en sessizi.
En sessiz okyanuslarda,
En amansız yerimde açmışsın
En onmaz yaraları.
Yetmemiş nefesin
Dorukların havasına.
Sönmüş gözlerindeki ışık, kaybolmuş
Hançer yalımı bakışların.
Tükenmeye başlamışsın,
Bitmişsin...

Mümkün olsaydı eğer,
Anlatabilseydim kendime,
Anlatabilseydim sensizliği;
Yokluğun kanamazdı gökyüzü maviliğinde
Gelincikler üstüne.
Sökerdim yüreğimden seni
Yer yerinden oynasa.
Uçuk yıldızlar tadındasın,
Unutmak mümkün olsa.
Ah keşke
Ahhh unutmak mümkün olsa gülüm.

İLHAN KAN