-anama-








Sevda üstüne ne söylenmişse
Matem adına ne yazılmışsa
Hepsini bir çırpıda yalanlamak
Ve sadece-Sadece-
Baykuşların yasına
Yunusların göz yaşlarına
Sığınmak istiyorum
Ve bozkırlı bir ananın
Bozkırlı vefasında
Ölümsüz sevdalar yaşamak
O nu sevmek o na inanmak
Ve sadece o nun yolunda
‘’Mavzere kurşun olmak’’
Ve ölmek istiyorum –Ve ölmek-
Sımsıcak kucağında

01.08.1985 Hakkari

Bu dağlarda
Sadece bir gerçek var anacığım
Elimdeki silahta
Geceyi ürküten seslerde
Ve şu bildik sabah ayazlarında
Yollarda ırmaklarda
Tek bir bulutun uğramadığı göklerde
Bir tek gerçek var
-Hasret-

Beni bir tek şey korkuttu şimdiye kadar
Çocukken senden dinlediğim
Cinli perili masallar
Ben
Bir tek şey özledim şimdiye kadar
Farkına sonradan vardığım
Bir hasret
-Ana kucağı-

Öyle yürekten
Öyle candan çağırırdın ki beni
Ta gece yarıları
-Uykuyla uyanıklık arası-
Duyardım ‘’Gel oğul’’ deyişini

O demler
Ben özge sevdalara tutsaktım
Gül dudaklı bir yar
Bölerdi uykularımı
Gülerdi
‘’gel’’ derdi
Kaçardı

Uçsuz bucaksız çöllerde
Bir damla suya hasret
Bir parça vefadan uzak
Dizde derman kalmayıncaya kadar
Yürümüşüm meğer

Sonra sesini duyup
-Yolunu şaşırmış gemiler misali-
Sana yöneldim
Ambarı su alan
Serenleri kırık bu gemi
Kayalıklarına bindirmeden hayatın
Sana ulaşabilirse eğer
Onun bütün hayırsızlığını unutup
‘’Oğul can oğul’’ diye sar onu kollarınla
Ağlarsa
O soylu yemeninle sil göz yaşlarını
‘’Koskoca adam olmuş’’falan yalan
Sen mavi bir masal daha anlat
‘’Vaktiyle bir çoban varmış’’ diye başlayan

Uyuyup kalırsam masal bitmeden
Yaşanmamış çocukluğuma say
Ve bir öpücük kondur yanaklarıma
Sonra
Sıkı sıkı ört üstümü anacığım

Bir daha uyanamasam bile
Sen sabah ezanında kalk
Uzat ellerini semaya
Kavuşturana şükret

Sakın ağlama anacığım
Matemden söz etme sakın
Bir roman bir şiir bitişi gibi
Ezik türküler eşliğinde
Son sayfası kapanırken ömrümün
Sende vefa
Sende sevinç
Sende huzur olmalı

Ki
Ancak o zaman
Sonu gelir çöllerin
O zaman yeşerir bahçemdeki güllerin

07.08.1985 Hakkari