Her şiir aynı vitamini damıtmayabillir. Daha da ileri gideyim, hiç damıtmayabilir de.Bu da gayet tabiî;
fakat bu şiiri okurken bir şeyin dikkatimi çektiğini fark ettim nedense.

Şöyle ki:

Şairin kalemi bir iniyor, bir çıkıyor.Bunu kelimelerin içindeki kıvılcımlara bakarak söyleme cesaretine erdim sanırım.
Ve özellikle de bu şiirde fark ettim.İçimde sayıklayacağıma,sesli olarak ifade etmek istedim.Belki de okur olarak benim hakkım bu,bilemiyorum. Bununla birlikte ben, okuduğum şairlerin-şiirlerinin debisinin bir düşüp bir yükselip taraftarı değilim.Olmaması lazım.Kelimelerimin sesi sizi rahatsız edebilir okurken; ama edeceğini bilsem de paylaşmak istedim.

...

Bu şiirinizde orijinal ifadeler var.Peki, diğer şiirlerinizde yok muydu? Tabii ki de vardı;ancak söylemeye çalıştığım,aralarında çok fark oldu mu da neden böyle diye kendinize soruyorsunuz okur olarak. Şairin ruh haline göre giyinir kelimeler ve dolayısıyla öyle çıkarlar ortaya diyebilirsiniz siz de haklı olarak; ama şiirin demlenmeye ihtiyacı olduğunu da unutmamak iktizasındadır şair -bazı şiirler istisnadır-. İkimiz de haklı olabiliriz. Ancak birimiz daha haklı!..

…
Kelimeleri farklı giyindiriyorsunuz,ki zaten okurken hemen fark etmek mümkün. Yani,kelimeler aynı; renkleri farklı
sadece.E haliyle bağlıyor sizi bu.En azından beni diyebilirim. Ayrıca başlıklarınız sıradanlıktan öte-bir iki kalem daha var böyle-; ama başlıklarınız dizelerinizin önüne geçmek için sürekli prova halindeler.


Polemik olsun diye de yazmadım,lütfen böyle okunsun yazdıklarım.

Saygılar