Geleni gideni bitmez döner dünya,
Sende, bende, hepimiz geldik madem yaşamaya,
Daima gülümse ve düşünme nedenini,
Güven; senide, beni de, hepimizi Yaradan’a.

Kimse istemez ki yalnız kalayım,
Sevgisiz ilgisiz ve çaresiz olayım,
Deki; kendi hesabımı kendim yapayım,
Yürürken adımımı dikkatli atayım.

Kimse demez ki "ben suçluyum",
"Hatalıyım amma Allah kuluyum",
Ben bir Şirinim Ferhat’ın sonuyum
Deme ki; berrağım, su gibi duruyum!..

Kimse kalbinin sesini dinlemez,
Aklı olmayandan düşünce beklenmez,
Vicdanı olmayan merhamet edemez,
İyilikle örtüyorsa kötülük sezilmez.

Madem hayat bulduk; yaşıyorsak,
"Sevmek nedir?" iyi kötü biliyorsak,
Sevilmeyi de istiyorsak, unutma ki;
Çaba ettiğince yeşerir sana yaşamak.

Sakın deme "ben neden doğdum!?."
Deme "çok acılar çektim çok yoruldum!.."
Bil ki; sen bir nedenle yoğruldun
Allah’ın emaneti bir "can" taşıyorsun.

Ağlama diyemem, ağlayacaksın.
Yanarken belki de yakacaksın.
"Tükendim" deyip de bir cana kıyacaksın...
İşte o vakit sen, büyük günahkar olacaksın.

Ağlamakta var gülmekte kaderde.
Sevilmek, sayılmak insanın kendi dilinde.
ANAHTARLARIN AKLINDA,
KAPILAR KALBİNDE!..

İsyana düşer, asilik edersen kalan ömrüne;
Kırılır anahtarların, daha ilk kapının kilidinde.

Güvenme dünya malına, sıcak cebine.
Sahip çık sen; nefsine, nefesine.
Yalan dünyada tutulsan da el üstünde;
Sonunda tek kalacak ruhun, uyanacak gerçeğe...
Yere değecek o vakit ayakların, basacaksın;
Ya ateşe ya da çimene.

Kural bu;
Okuyacaksın, öğreneceksin.
Sende ne biliyorsan öğreteceksin.
Sevecek, sayacak, hürmet edeceksin.
Yaşadığınca ömrüne hizmet edeceksin.

Sana senden başka dost yok!
Gözün daima olsun tok.
İnan bana daha yolun çok.
Sen sadece kalbinden kork.

Hastalığı çekmeden;
Seni gerçek seveni göremezsin.
Darlığa düşmezsen;
Gerçek dost kim bilemezsin.
Yanılmadan, yanıltanı bulamazsın.
Acele edipte zamanı hayra yormazsan;
Kalplerdeki kötülüğü sezemezsin.

Elini uzatandan; elini,
Allah’ın yarattığı hiçbir canlıdan da; sevgini,
Kalbinden ruhuna; şefkatini,
Yaşlılardan, hastalardan; sabrını zahmetini,
Aldığın kararlarından; vicdanının sesini,
Dağdan taştan ve hiçbir yaratılmıştan;
Bir güler yüzünü, hoşgörüyü, şefkatini
Ve her yaşadığın anda,
Aldığın nefesinden de sevgini esirgeme.

Gençlik gidince vah ediyorlar.
Gençlere bak, senin gibi onlarda kıymet vermiyorlar.
Yüzler kırışıp buruşmaya başladı mı sızlanıyorlar.
Her şey bitti artık deyip de toprağa bakıyorlar.
Oysa yaradan her vakte bir hazine saklıyor,
Dünlerinden biriktirebildiğince mutluluk yaşatıyor,
Hayrını şerrini sen görebil istiyor,
Gönülden dile ne dilersen olur, ama
Zahmetsiz lokmada yutulmuyor.

AsabiŞirin
13/04/2oo7
“Aynı sorularda
birbirine yakın cevaplarla
buluşuruz daima...”