ƏFLATUN:
Yalova şəhəri, dəniz kənarı,
Bir aşıq əlində saz gəldi keçdi.
Soruşdum əhvalın, dərd ilə güldü,
Dilində yanıqlı söz gəldi keçdi.

BEYSAFA:
Yandı cavan ömrüm bir qız uğrunda,
Qurduğum xəyallar tez gəldi keçdi.
Sevda çəkdim eşq oduna yanarkən,
Talesiz ömrümdən gün gəldi keçdi.

ƏFLATUN:
Dedim söylə dərdin bir talib olaq,
Mülazim əmiylə qeydinə qalaq,
Dərmanın hardasa, arayıb bulaq,
Köksünü ötürdü, tez gəldi keçdi.

BEYSAFA:
Sevdadır çəkəməm, saraldım-soldum,
Gənc yaşımda bəhri-dəryaya daldım,
Eşqin badəsindən cövhərlər aldım,
Bu sevda da mənə naz gəldi keçdi.

ƏFLATUN:
Dünya əzəlindən belədir belə,
Aşiqi incəldib bənzədər telə.
Kərəm tək alışıb, dönərək külə,
Bağrının başında köz gəldi keçdi.

BEYSAFA:
Der dərtli Beysafa, dərdə ağladım,
Atəşli sinəmi eşqə bağladım,
Kəndimə bir sevda, bir yar aradım,
Yeni buldum, amma gün gəldi keçdi.

ƏFLATUN:
Əflatuna bu dərd əsər eylədi,
Anladım ki Leyli Qeysə neylədi.
Aşiq olan dərdin saza söylədi,
Nəşəli günləri az gəldi keçdi.