Ayaksız semazenler gibi olurum ne zaman seni düşünsem
Aklım hep firar eder gözlerimin önüne düşünce gözlerin
Yine böyle bir gecedeyim.
Ayakta duramıyorum.
Her damla göz yaşımda
Gönlüme düşen sen değilmiydin?
Diz çökmüştüm aşkına,
Arınmıştım benliğimden,
Her sözüm umut olmuştu sen olmuştun.
Şimdi bıraktığın umutsuzluklardan
Uykusuzluğa yolcuyum!

Vay başıma gelenler!
Bu ben miyim?
Yüreğimden gelen seslerle
Her gece sonsuzluğa adım adım yaklaşan,
Sadece senden bir kuruş sevgi isteyen ben miyim?
Seni başka başka objelerde hatıralarla yaşayan,
Bu mecnun ben miyim?

Geride bir eyvahlarım bir de hiçliğim kaldı.
Adımın yanına adından başka hiçbir isim ekleyemedim.
Ve bütün ruhumu esir eden,
Senden arınmış beni, hiç mi hiç düşünemedim.
Sensizliğinle sessizce ölürken
İçimde bir ukte gibi kalan sırları
Sana hiç söyleyemedim.
Ve neden onu benden aldın,
Alma onu benden diyemediğim kader örerken ağlarını,
Yer ve gök eşlik ederdi benim gözümden akan yaşlara.
Ne kadar gitme artık desemde
Ayrılığın senfonisi hergün çalmaya devam ederken
Kapatın ışıkları! Gidiyorum ben!
Sensizliğinde sonsuzluğa uzanırken bir kez olsun gel!
Üşüyorum ….. Gel!
Diyemedim...