Yorumunuza çok teşekkür ederim adama. Beni ve şiiri anlamamışsınız. Bu edebiyat defterinde herkes ön kabulleriyle konuşuyor. Yorumunuzu üç defa okudum. Ben şiirde, devlet, insanlık, devletin ufku konusunu işliyorum. Şiirde nerde Atatürk var. O kadar şey yazdım. Konu geldi dayandı, Atatürke. Benim derdim ne dinciyi, ne dindarı, ne Atatürkü savunmak veya yermek. Çünkü bu konuları ben aşalı yıllar oldu. Ben burada, bir devletin, kendi içine kapanmaması gerektiğini, hep geçmişin gölgesinde olmaktan vaz geçip daha geniş düşünmekten bahsediyorum. Ben şahsen burdan baktığımda, içine kapanmış bir devlet ve millet görüyorum. Herkes atasının izinde; izinde olma kardeşim, çalış onu da geç. Bana herkes yorum yazabilir; ama siz Durak beyin yorumuna cevap yazmışsınız. Benim şiirime değil. Ya bırakın şu şablon bakış açılarını. Bu şiirden sonra bir beyit koydum. Bakın yorumlara. Ben son şiirde, insanların, yani burdaki insanların aklınna şiir dendiğinde aşk geldiğini; fikir, düşünce, bilgi gelmediğini yazdım. Konu nerelere gitmiş.

Şiirimi anlamayan, anlıyamayan, yorum için gelen kim varsa okumasın kardeşim.

Yazan insana bir ayıptır. Siz bile bu şiirin içeriğiyle sınırlı kalacak yerde, konuyu nereye getirdiniz. Kusura bakmayın ama. Kırıldım yani.

Şiirde konu neyse, oradan yola devam etmek lazım. Şiirde ,,Atamız'' geçti diye. Hemen atlamayın. Ki bundan ben belirli bir insan kastetseydim, Atanızın'' derdim. Çoğul bir zamir kullandım. Şiirimi bir Atatürk, Dinci konusuna kurban gitmesi, kalemimi incitir.


Kısaca: Türkiye her yolla, ticari, insani yardımla, eğitim gibi vesilelelerle kendini dışa açmalı.

Saygılarımla