11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1128
Okunma
_ tuzlu çakıl taşları arasında
deli lodostum
asi ve yalnız _
şehrimin günahından arınmış
kaldırımlarına vuran ıslak ışıklarla sevişip
türkü söylüyordum günüme
ve uçurumun kıyısında açan ilk gelincik
zamanın paslı çemberinde _ ölüm ya da aşk_
yüzüme vuran tek gerçek
ve en büyük bilinmeyenimdi
oysa ben
ak kağıt üstünden kara kuma yazılmış
bir martı sessizliğinde tanımıştım seni
bir de buluttan intihar eden her damlada
sesini dinlemiştim...
15/10/07
Cevap Yaz