Ah be sevgili
Seninle kaybolmak vardı şimdi aşkın damarında
Gitmek, gidebildiğin ce usul akan bir nehrin sularında
Veya şarkılar söylemek ıssız gecelerde şöyle, bağıra çağıra
Deliler gibi dans etmek mesela; çıplak ayak, binlerce yıldız altında

"Git!" dedim ya sevgili
"Gel koynuma Sokul " demek vardı aslında
Şöyle, kendimi bırakmak kollarına şuursuzca
Lâl olmak anlara/sarmışken havayı bir deli fırtına
Ve sonra fütursuzca savrulmak gecenin en müstehcen kıvrımlarında

Mesela be sevgili
Hani "İnatçı olmalısın" dermiş ya aşk!
Rüzgarlara tutunup gelmelisin bana mesela
Düşmelisin pencereme ayın en işveli peşrevlerinde
Hınzırca kaybolmalıyız sonra arsız gölgelerimizde
Ve ben, asla direnememeliyim sana mesela, asla!


Of be sevgili
Bilmem ki nedendir bu koşulsuz teslimiyet sonbaharlara
Her mevsimde, hep aynı büyüdedir tüm fasıllar oysa
Bilmem ki aşk neden bir tek mevsime hak, bir tek mevsime yar
Ve hiç anlamam, neden diğer mevsimler aşka bunca ağyar


Bak be sevgili!
Hanim mesafeler aşılmaz gibi durur ya çoğu zaman sözlerimizde?
Oysa, aşk ile bakarsak, ne aşk şiirleri görürüz gözlerimizde
Kuşandığımız zırhlar hep çözülmez gibi dursa da üzerimizde
Biz yinede haykıralım aşkı /gün, geceyi aşk ile çözene kadar

Ufka bak be sevgili!
Boşuna doğmuyor ya güneş her gecenin bitiminde
Biz istersek, hiç bir mevsim geçmez ki hep hüzün vaktinde
Biz istersek, her karanlığı yırtar mutlaka aydınlıklar
İşte o aydınlıklardan doğar aslında tüm şiirler, tüm aşklar


Haberin yokmu be sevgili?
Tüm şiirler yazılır hep kayıt dışı bir mevsimde
Ve hep o mevsimde yaşanır o en tutkulu aşklar
Tek dili vardır aşkın ama aşkın birde beşinci mevsimi var yar
İşte hep o mevsimde çiçek - çiçek dağılır evrende tüm yasaklar

An, bu an be sevgili!
Neden illa da vuslat ile sonlanmalı ki aşklar?
Bir ömre bedel değilmidir /yar koynunda yaşanan o kısacık anlar?
Hem, biz istersek tüm mevsimler bahardır be sevgili
Biz istersek tüm mevsimler/ İlkbahar- Yazbahar-Sonbahar-Kışbahar..!

Meral Adak