Analıkta yarsın başlara taçsın
Gönlünde sevgiden çiçekler açsın
Hüzün uğramasın hep senden kaçsın
Işıktan halenin kadınısın sen

Emeğe gelince dilden düşülmez
Canın daralınca şartsız koşulmaz
Sevgisine ölür paha biçilmez
Deryadan sinenin kadınısın sen

Tarlada ekinin yabanda tekin
Sırtında taşırsın ağırdan yükün
Yalnızsın bu işte kalmadı dengin
Onulmaz çilenin kadınısın sen

Yar derdiyle coşar düşer yollara
Boynu kıldan ince böler yıllara
Yardan bekleneni asar dallara
Yıkılmaz hanenin kadınısın sen

Bir gül idi oysa dağıldı soldu
Döküldü yaprağı toprağı buldu
Etrafına yağdı selinde kaldı
Geçilmez kalenin kadınısın sen

Dünyanın yükünü sırtına vurdun
Işine kullandın lafınan yerdin
Yarimsin dedikçe yarları derdin
Halini bilenin kadınısın sen

Zor imiş vesselam kadınca bakmak
Görmezsen işini başında tokmak
El etek çekilir olursun ahmak
Gönlüne gelenin kadınısın sen
Sündüs ARSLAN AKÇA