Kızıl cehenneminde Ağustos’un

uzandı mahsen karanlığı gölgesine yeşil selvinin.

başağını yeni yitirmiş buğday sapları

kavrulmuş kızılında cehennemin .



inmiş belden aşağı pantolon

üstünde paralanmış,

alaca bir gömlek

su görmemiş saçlar, yumak yumak sakal

yılların artığı günbatmış yüzünde

yanmış derin çizgiler..



açtı azık torbasını yoksul sofrasına

kuru ekmek, katık belki var!

başında gökyüzü , ayaklarında toprak

vefa yitmiş yüreğinde, koyu fırtına sitem var.

yoktur arayanı soranı, ödenmemiş borcu

arkasından söveni, belalısı

gezdirir de gövdesi üstünde kırk yıllık başını

bilen yoktur:

var mıdır anası babası, sevdası?

karınca ezmeden, kuş kanadı incitmeden

tüketti takvimleri.

dost bilir selamı, iki çift laf edeni

dili var mı, konuşur mu, lisanı nedir?

hep dinler bir de çokça gülümser

kağıtdan kadırgalar yapar çocuklara

yükler gökmavi umutları

pupa yelken açılır, kutlu bir savaşa

kansız, kavgasız, kaygısız dünya düşler.



güz rüzgarları esmeye görsün

tükenir gülümsemesi.

zincirlere vurulur

kadırga yapan eller

saklanır,

kaçar çocuklardan köşe bucak

hükmü kalmaz paralanmış gömleğin

altında yeşil selvinin kızıl sıcakta Ağustos’da

oysa gece bile üşümezdi.




yine tabanlarına vuracak ıslak soğuk, üşüyecek,

ilikleri donacak.

bir çatı bulsa bile

buz kesecek

kavgasız savaşa kadırga hazırlayan elleri.

soğuk bedenine inat ısıtacak evsiz adamı

insan yüreği.




HRNOZMN

02.08.2009