Canım acımıyordu...acıyandı yüreğim!
Yıllar yılı içimde yaşattım da dileğim...
“Yarabbim! ah yarabbim “dedim, “ah bir göreyim! ”
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Araya el’ler girdi...araya aylar – yıllar...
Hayat – gaile derken...ölmedi ki anı’lar...
Ne zaman hayal etsem...hep aynı resim fırlar...
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Böyle geçti de zaman...aslında aman! ..aman!
Hayat, silindir gibi çiğnerdi...öyle yaman...
Hiç unutmadım ki hep durdu, öyle! ..her zaman! ..
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Gösteren O’ydu O’nu...sevdiren O’ydu O’nu...
Doldurmuştu içimi – dışımı...eni – konu...
Sonra alan da O’ydu...O’ndan olduydu sonu...
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Ama acıdı sonra...vallahi acıdı be!
Dedi; “tamam! seyret! dinle! al, al o tadı be! ”
Baktım halâ güzel...kendi ve de adı be!
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...


Şükürler ki yaşıyor...ve halâ görüyorum...
Görmüyor da sanki...görüyor...eriyorum...
Yarabbim! ne diyeyim...sana hamd ediyorum!
“Al Atakan” dedi de gösterdi...seyredeyim...

25.11.2005/13.40