(Birbirlerinin gözlerine b/aktılar, yıllar sonra...)

...&...

Bir başkasını bekler gibi bakma Çeçelya
Ayrılık bu !
Başka bir insan yapıyor insanı
Hiç ummadığın anda çıkıyor karşına
Ve soluğunu kesen bir mermi gibi
Saplanıp kalıyor sol yanına...

Sanki öldürmeyen türden
Kaderine uygulanan bir işkence
Konuşsan, duvarların susup dinleyeceği
Sussan, yutamayacak kadar büyük lokma
‘AYRILIK’
Ateş olsan için donar dokundukça

Ayrılık diyorum Çeçelya
Üzerine devrilen duvar
Kanayan yaranda tuz
Gündüzün ortasında gece
Çığlıklar çığlık olalı
Bitmek bilmeyen bir ’Gitmeeee! ’ sözcüğü
Rakıya bulanmış masanda
Tadından yenmeyen meze

Ben küçükken
‘Vedalar soğuk olur, sıkı giyin‘ derdi annem
İşte yine
Kalbim titriyor Çeçelya

Bir geçmiş dolusu sızı
Şıpır şıpır damlasa da gözlerimizden
İki ayrı hayat duruyor ardımızda

Haydi şimdi
İkimizde sırtımızı dönelim
Ve hiçbir şey söylemeden gidelim

Bir ‘elveda’nın lafı mı olur aramızda...



Hakan Karali

Not: Bu şiirde anlatılan tüm kişi, kurum ve acılar tamamen onsuzluk ürünüdür.