Az önce
Buz mavisi gözlerin, kış ayazı bakışlarını
Yaz sancısı bıraktı avuçlarıma
Yazıyorum işte...

/... aslolan gözlerindir gerisi yalan .../

Bir sır vereyim mi sana
Okyanuslara nefessiz daldıran
Resimlerin anlattı

Tanrı
Kâinattaki bütün maviye baktı
Ve ’YETMEZ’ dedi
Gözlerini yarattı

/... yokluğun mandıralı yüreğim .../

Senden önce devrik cümlelerim yoktu benim
Sen devirdin anlamları üzerime
Özleye özleye eskitirken özneleri
Kuş tüyü acılar bile ağır gelecekti
Senden başka anlamlar yüklemedim yüklemlere

Biliyor muydun?

/... ben en çok ardından el sallarken ölecektim .../

Bilmiyordun!
Senden başka çözümlerde aradım içimde
Ölüme giden senden kısa yollar...
Gerek yoktu yokluğunda, yok yere fazla acı çekmeye

/... ama içimde bütün yollar sana çıkıyordu .../

Gözlerini gördüm yüreğimin en doğusunda
Ve en batısından duydum sesini
Hasretin içimde
Bir uçtan bir uca hüküm sürüyordu

/... aşkın y/alın yazısında adımız yoktu .../

Her zaman zora koştuk aşkı
Öpüşürken bile kolayına kaçmadık
Ama ayrılık bizi kendisine şirk koştu

Çok mesafe kat ettik severken
Ve belki de ayrılık dedikleri
Yol yorgunluğuydu...

/... Aşk başımıza musallâ(t) oldu .../

Kendi yollarımıza gitmeden önce
Allah aşkını açık etsin dedik birbirimize
Ama ikimizin de aşkı son görüşü buydu

Hızlı yaşadık, genç öldürdük aşkı
Ayrılığımız yakışıklı oldu


Hakan Karali

Not: Bu şiirde anlatılan tüm kişi, kurum ve acılar tamamen onsuzluk ürünüdür.