ve gecenden şiirsiz geçilmezdi
dile üç kez değen su gibi
alnımızda yeşil bir izle
sabahına uyanırdık
sultanın bahçesinde
hiç ayak basmadan toprağına
bambaşka şehirlerde

bir acı yakarışın başşehriydin sen

annesiz kalmış sevdamdın İstanbul
sessiz adımları sokakta kaybolurken
biraz daha yaklaşıyordu sana
hasretle karışık öfkem
saçlarımı okşuyordun karanlıktı
hayalinin elleri
nasılda bağlıyordun kendine
"ekmek parası" "ağlama" " mecbur" derken

çaresizliğime karışmış çareydin sen

o vakit gizli bir sevda büyüdü
küçük yüreğimde
o beni, sen onu barındıryordun göğsünde
saç uçlarındaydı dalgaların
sularına yansıyordu kız kulesi gibi bedeni
hayal biriktirdiğim resimlerinden
martı kanadı elleri
ve avuçlarına kınalanan adaların

ben daha bir sevdalanıyım diye onu çağırdın sen

sana söyleyeceklerim vardı
birbirini çok sevipte söyleyemeyenler gibi
yanında olmak isteyip de uzak duranlar gibi
hem çok kızıp hem sarılmak gibi
sana sitemlerim vardı
herşeye rağmen gönlünde olmak gibi
gizli gizli harmanlanan
platonik aşklar gibi

söyleyemediğim her sözde gönlüme düşüyorsun sen

söyle şimdi
yorgun kelimelerini fısılda kelimesizliğime
yine aynı hayalinin elleriyle
saçlarımı okşa

haydi söyle

kime aşıksın sen...