-Oku! Düşün! Bu işler, martaval ile olmaz!
Yatıp, eli gözleyen imkân yok, iflah bulmaz-
*

Öğrendim ki; “Zarafet, zekânın tellalıdır!”
Okumaya koyuldum bulmak için marifet.
Duydum ki gülde cezbe endamıdır, alıdır,
El açıp dua ettim; “Rabbim beni arif et!”


Elindeki işini doğru yapan saygındır.
Bazen sessiz harf olup, bazen sesliye dönüş.
Haddini aşmıyorsan, sonuç neden kaygındır?
Nasılsa en sonunda yaparsın hayırlı iş


Düşün bir kez; ne çeker? Ateşe pervaneyi;
Zekâsı mı yok olmuş? Zariflikten mi yoksun?
Düşün; kurnaz olanı, derbeder aveneyi;
Şansı mı kırık gitmiş? Ariflikten mi yoksun?


Vakti para sayanlar devamlı kalır yayan.
Her işi zamanında tam yapan, kararında
İlerler hiç durmadan; durur geride sayan.
“İncelik” bugün değil gereklidir yarın da.


Oturup onu, bunu gözleyen madrabazın,
Ne ariflik algısı ne zarafeti olur.
Üç kez “vak vak” diyerek kabarıp duran kazın,
Ne okuma izanı ne marifeti olur.

…
-Hasılı;
Hem okurlar “kuşdili;” hem yazarlar arifler.
Yılanı da çıkarır deliğinden zarifler.-


Güneri Yıldız (Elazığ, 25.02.2012)