0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1373
Okunma
Yürümeyi bilmez yeni doğan kuzu
Ya annesinin postunun altında
Veya cobanının kolları arasında
Bakar şaşkın şaşkın Dünya’ya
Oysa bu yavrunun sonu da aynı
Birgün kucağında durduğu çobanın ayaklarında
Postuna saklandığı annenin uzaklarında
Güneş’e doğru düşen gölge gibi şaşkın büyür.
Bizler de böyle değilmiyiz?
Daha Dünya’ya gözlerimizi acmadan
Annemizin kolları arasına veriliriz
Ayaklanıp dillenip büyümeye başladığımız da
Onun yaşam ritmini yakından dinlediğimiz
sicacık huzur veren anne kucağını süzeriz.
Geri dönüşün imkansız olduğunu biliriz.
Devam ederiz sessiz sessiz su içmeye
Ya da Güneş’e doğru düşen gölgede büyümeye...
