Aldım kağıt kalemi büyük bir heves ile
Yâre yollamak için bir mektup karaladım.
Satırları yazarken boğuk bir nefes ile
Çektiğim acıları peşpeşe sıraladım.


Evdeki hesaplarım uymadı yâr çarşıya
Dereler taşkın çıktı, geçemedim karşıya
Almıyor artık aklım, küstüm şimdi her şeye
Deli divane gibi göğsümü paraladım.


Mürekkebe bulandı, okunmaz yazılarım
Gözlerimi yaşartır içteki sızılarım
Ebedi mekânımda başlarken kazılarım
Ufukta yolculuk var, kapıyı araladım.


Mektubu okuyunca kalma sevdiğim şokta
Her harfinin önüne koydum yaşımla nokta
Umudum tükenmedi, ama var ile yokta
Kendimi parelerken seni de yaraladım.


Dua ettim Rabb’ime bitsin bu çile yeter
Sensiz yalan dünyada yaşamak bana keder
Özlemin sancısından sağlığım oldu heder
Mektubumun fonunu resmimle turaladım.


Mektubumu okurken, sen; sen ol da ağlama;
Herşeyde bir hayır var; dere gibi çağlama;
Güzelim yüreğini hasret ile dağlama;
Zaten lâf olsun diye(!) sayfayı karaladım.


Şiirlerin Ziyası
29 şubat 012
trabzon