0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1154
Okunma
Hani yaralarım vardı derinden kanayan,
hani kimsenin göremediği bir çocuk vardı;
ağlayan?
Hani,
Bir tek dil vardı beni anlatan ve beni anlayan?
İşte sen yaralarıma derman,
Görünmez olmuş bu çocuğa anlam
Ve dilime ferman oldun...
Gözyaşlarımı aldın ellerinle,
savurdun çok uzaklara!
Hani gülümsemeye utanan dudaklarım vardı benim?
Sen aldın utancımı,
Şimdi gülmeden duramıyor gözlerim...
