küçüktüm,
gözlerimi yeni açmıştım.
perdelerim örütk,kapılarım kilitliydi!
ve ümitliydi gözlerim bakarken,
ellerim ufacıktı;
avuçlarıma sığmazdı bile hevesim.
bir damla yaş aksa gözlerimden,
yanaklarımı sel alırdı,
kızarırdım...
emeklemekle koşmak arası bir yerde,
ağır ve sakin adımlarım vardı.
sahip olmadıklarımı önemsemezdim
çünkü benim sahip olduklarım vardı!
ağzım kötü söz nedir bilmezdi,
hiç yalan söylemezdi dilim!
sarmaş dolaş sevişirdi uykularım tatlı rüyalarla,
her gece
tek gecelik bir ilişkisi olurdu yüreğimin;
çocukça duygularla!
ve korkularla doluydu odam,
yatağımın üzerinde ’öcüler’ vardı.
ama dolabıma saklamıştım annemin kokusunu,
ne zaman korksam;
eski kazağı imdadıma koşardı...

küçüktüm,
orucunu yeni açmıştı acılara düşlerim.
annem hep ’bir misafir gelecek’ derdi,
öyle uzun sürmüştü ki bu dalgınlık;
hiç bitmeyecek sanırdım
yüzümdeki gülümseme,
suratımdaki bu aptal ifade!
kimse gelmedi...

küçüktüm,
henüz hiç bir şey bilmiyordu gözlerim.
eşyaların yeri hala anlamsızdı benim için
ve için için ağlardı gece sabaha;
ben anlamazdım!
utanmazdım da;
annemin böreklerini çalardım,
babamın traş bıçaklarını...

küçüktüm,
büyüdüm ansızın.
doğru mu yaptım bilmiyorum
bir aynası oldum en kötü hırsızın;
hala mutluluk arıyorum,
düşlerden çalıyorum...