Çocuktum iste...
Senin ağırlığını kaldıramayacak kadar çocuktum.
Gelecek telaşım yoktu benim ..
Yarın ne olcağını hiç düşünmezdimm..
Senin önün açıktı belki, belki kararlıydında
Ama ben kendi ayaklarım üzerinde,
Desteksiz durabilcek kadar özgür değildimm..
Masum bi kalbim vardı o zamanlar .
Küçük bi Çocuğa İyi davranırıp hediyeler flan alırsında,
Sonra sevmeye başlarya seni ..
İşTe öyleydin benim için.
Ben Senle birlikte mutlu olan Küçük Çocuk,
Sen ise Kendini Sevdirmeyi bilen Kadın...
Akla mantığa sığmaz bi iliskiydi bizimkisi
Hatırlasana Kimseye söylemeye cesaret bile edemezdik..
Elalem ne derdiki senin bi çocukla birlikte olmana..
Üstelik bir sürüde engel vardı önümüzde..
Başta "O" olmak üzere.
Evet "O", Senden kilometrelerce uzak olan Sevgilin..
Peki o gelince ne olucaktı ??
Sana benden Daha iyi bi hayat sunabilcek biri dururken,
Niye benimle olmayı seçecektin ki?
Peki ya ailen? Onlar kabullenebilcekmiydi böyle bi durumu??
Belki seviyorduk ama yanlıştı bütün bu yaşananlar..
Bunca Engel varken önümüzde
Gözgöre göre Tüketemezdik birbirimizi
Sana daha fazla zaman kaybettiremezdim..
Eğer biraz daha sürseydi bu ilişki
İlerde daha fazla can yakacaktı eminim..
Herşeyde bi hayır vardır derler ya
Bizim içinde buydu en hayırlısı ...
Şimdi sebepsizcede olsa çıktım hayatından..
Çocukluk edip sevdim işte seni.
Unutulmayacağını biliyorum ama,
unutmaya çalış yinede..
Hayatındaki insanlarla devam et yoluna.
Artık beni boşver ,
Ben yokummm..
VE Sen ,
Önce Allah’a sonra "O" na emanetsin...

"24 Eylül 2011"