Cami avlusunda it leşleri
durulması güç kerpiç odalar
çiğ damlasında bir sabah
kan kızılında bir akşam


...


O gün bir söz
Omurilikten saplanacak
felç olacak bir yanın
bir yanında saklayacaksın
pejmürde yalanı
dik duracaksın


...


çatalca sisinden
keklik sesinden
dört minareden
mahrum kaldım anne

cami avlusunda it leşlerini
ben topladım etiyle kemiğiyle
heryanım çakal tuzakları
sol başımda çengelli bela
ben niye öldüm anne


...


O gün bu söz
kutsal haneye çıkacak
ben ne güzel yaşadım
hep aksak kalacak bir yanın
belli etmeyeceksin
dik yürüyeceksin


...


üryan iblise saf başımı
üç parçada yıkattılar
çatlamış dudaklarım
konuşmayı unuttular
ben niye sustum anne


...


O gün bu söz bozacak sükutu
parlayan gündüze saklayacaksın
parça parça olsada bir yanın
anlamsız güleceksin
eğilmeyeceksin

O gün bu söz
öz ağzından çıkacak
bitti...