Bazen çıkarsın bir yolcuğua,
Öyle bir hazırlanırsın ki,
Hiç dönmemek üzere,
Sırtında sırt çantası, cebinde cüzdanın.
Alabildiğince herşeyini yanında istersin,
Geride hiç birşey bırakmamak üzere,
Kapıdan daha çıkmadan,
Tek tek kontrol edersin eksiklerini,
Duvarda neyin varsa asılmıiş,
Kırar parçalarsın büyük bir öfkeyle.
Bir bir karıştırırsın resimlerini,
Eskiye dair ne varsa çıkarır yakarsın.
Küllerini bile temizler atarsın,
Kapıdan çıkıp bahçeye bakarsın.
Sonra birde Ayrıldığın semaya,
İçin acır parçalanırısn
Mecbursundur artık gideceksindir,
Bunu adın gibi biliyorsundur
İçin parça parçadır yürüyemezssin
Yürümemek için otobüsü beklersin
Emin olmak için son bir kez de olsa,
Ardına bakarsın gözlerin kısık bir şekilde.
Biraz Beklersin, kısa bir hayale dalarsın,
Yüreğin dağlanır. Kor gibi.
Yaşadıkların bir film şeridi gibi,
Aklında sıralanır, Bitmek bilmez.
Donup kalırsın, yorulursun ayakda durmaktan.
Oturursun bir köşeye seyredersin.
Gözlerinden yaş gelir ağlarsın,
Kapıdan çıkarken ki o net tavrın,
Yüzünü hüzne bırakır, üzülürsün,
Gimek istemezsin, donup kalırsın.
Rüya gibi gelir sana anlayamazssın,
Yüreğin ve otobüs arasında kalıverirsin.
Biri etten diğer ise çelikten yapılma,
Kazaya kurban gitmiş ceset gibi kalırsın ortada.
Bir an öldüğünü düşünürsün bu kazada,
Kendini öyle bir sıkmışındır ki,
Bedeninin hiç bir noktasını hissedemezssin,
Derken, bir korna sesi,
Otobüs gelmiştir artık,
Uyanırsın kabus diye nitelendirdiğiğin
Bu Rüyadan...
Aslında farkında değilsindir,
Asıl kabus bundan sonra başlayacaktır.
Otobüsten inersin, terlemişindir,
Sırtın kaşınır, sıkılmışındır yüzün buruşmuş.
Nerye gideceğini bilemezssin,
Plansız bir yolculuktur bu.
Ve ilk defa kendi başına karar vermenin,
Yollarını ararsın, düşünürsün, Aklın ermez.
Kendine bir yer bulup oturursun,
Kalacak bir yer ararsın kendine.
Geride birşey bırakmadığından eminsindir,
Öyle eminsindirki,
sanki öfkenden gurur duymuşundur.
Geride ne kaldıki dersin,
İçinden bir ses ileriye bakmanı söylüyordur.
Alırsın bir gazete, Ayrılık sayfalarına bakarsın.
Yazılanların hepsi içindeki sesten yanadır.
Daima ileri, ardına baktıkça ilerleyemessin der.
Aslında içindeki ses öyle bir öfkelidirki,
Öfkesinden kendi sesini bile duyamaz hale gemiştir.
Biraz kendine geldiğinde, içindeki ses değişir,
Önce bir suskunluk alır düşünür.
Hiç birşey bırakmadığını düşündüğün anda,
Geride Bıraktığın ve Bırakmadıkların aklına gelir.
Aslında ayrılırken yanında aldıklarından,
Daha fazlasını bırakmışındır.
Yanına aldıkların sana bir hiç miş gibi gelir.
Öfkeni yenip farkına varmamışındır.
Yanında aldıklarından daha önemli olan tek sey,
Senin hayatındır,
Evet, hayatını bırakmışındır.
Yolculuğa çıkarken, yanına alamadığın,
Tek bir şey kalmıştır.

Yüreğin...

Mawish (Yüreğimin Olduğu Açık Adres Hala Aklımda...)
--------------------

Önemli Bir Karar vermek istediğinizde...
İşte Ozaman 2 Kez Düşünün...
Birincisi Kendiniz...
İkincici Onun İçin...
İki kezde o düşünse...
Dört dörtlük
Karar verirmiş olursunuz...
Yine de olmuyorsa...
Kararlarınız yine doğrudur demektir...

İş işten geçmiştir...Bazen...
Yeterki Niyetinizde olsun...
Tekrar işbaşı yapmak zor değildir...

---------------------


Mawish...