Aşka kapattım gözlerimi
Söndürdüm dilimde sözlerimin ateşini
Yaktım yüreğimdeki yerini
Öldüremedim yine de sana yaralı yeminimi.

Gidişinden arta kalan
Kirpiğimdeki matemin rengidir şimdi zaman
Dipsiz ve karanlık.
Seni ağlıyor yüreğimde biriktirdiğim yokluğuna ziyan yaşlar.
Gözlerine aşk değmemiş vakitsiz hüzünler düşüyor saatlerin yüzüne
Gün geceyi aratmıyor
Gittiğin günden beri zaman durmuş
Yokluğunun koynuna saklanmış takvimler
Yüzüme bile bakmıyor
Dilimde dönmüyor vedalar
Bitti demeye yüreğim varmıyor
Hâlâ sana üşüyor anılara sarılmış koca bir şehir
Ve sana ağlamakta ayrılıkla döşenmiş yollar
Unutmak çok zor geliyor
Son bakışının izi bile dururken yüzümde yadigâr.
Dayanmıyor gözlerim gözlerinin yokluğuna
Sor geceye sevdiğim
Kaç şafağı alnından vurdum sabahlayarak
Kaç uykuyu yalnız bıraktım yastığımda ağlayarak
Ruhuma devrildikçe hasretin
Adın saklı karanlığın içinde kaç kere inledi yüreğimin sesi yokluğuna yanarak
Bir damla gözyaşımdan kaç sen düştü yanaklarıma
Kaç ben sızladı hüznümün karasında yüreği kanayarak.

Ah be sevdiğim!
Sen gittinya
Aklım yetim, kalbim sanki öksüz kaldı
Yokluğunun ellerinde düşlerim yandı
İçime çöktü hayat
Gözlerim amansız bir acıya uyandı
Ne olur geri ver sensiz kalan yanımı
Ya da gel al seni benden
Öldür bendeki beni
Yüreğinin toprağına göm yüreğimi
Gün gelir de gözlerin düşer belki
İçindeki mezarıma bakarsın
Olurya ruhun yanar yokluğumun ellerinde
Sözlerim gelir aklına sende bana ağlarsın...
Arzu Karadoğan
22.02.2012






.................