Bir sandala binip acılarla açılmak denize
İnsanlar karınca misali gözüksün sahilde
Sesim gitmesin göremesinler beni
Önce balıklara anlatıp tüm kederlerimi
Sonra ayağa kalkıp kollarımı açıp iki yana
Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum dünyaya
Ne kadar küfür varsa bildiğim ayıp günah demeden
Sövmek istiyorum bu hayata
Ne anası kalmalı ne bacısı ne de sülalesi
Tüm bildiğim küfürleri sıralamak utanmadan
Sonra atlamak denizin soğuk sularına
Günahlarımı bırakmak arınmak denizde
Belki çıkarım suyun yüzüne belki de
Yorgun yüreği bırakırım dinlensin diye
Denizin dibine


Dağa çıkmak istiyorum zorlu bir tırmanışla
Çığlık çığlığa bağırmak istiyorum
Bir gökyüzü duysun sesim birde toprak
Sonra oturup dizlerimin üstüne
Yağmak istiyorum hiç durmadan hıçkırarak
Bulut utanma dök üzerime göz yaşlarını
Ben yağayım toprağa rahmet diye
Sen ağla acılarla üzerime
Ağla bulut acılardan ıslansın yüreğim
Islak ellerim ve bedenim acıp kollarımı iki yana
Bırakayım yorgun yüreğimi uçurumun ucundan
Boşluğa


Tutmasın melekler ellerimden
Yakalamasın ayaklarımdan zebaniler
Götürmesinler Araflara hapsedilsin yüreğim
Ne seni geride bırakıp gidebilirim
Ne de bu acılarla yanında olabilirim
Ben sensiz Araf da kalmaya mahkum biriyim
Gitmeyi de beceremedim kalmayı da bilemedim
Ben sensizlikte seninle gibiyim
Senin yanında sensizlik özlemi içindeyim


ERAY ÖZGÖR SARIKAYA

22.2.2012