16
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
2711
Okunma

Eksi on beş
Anıttepe’de bir park
Ve saatlerce oturduğum belediye zimmetli o bank
Avuçlarımda tek renk bonibonlar
Üç beş çocuk vardı karşıda
Gizli gizli sigara içiyorlardı evlerine girmeden önce
Çam ağacının altında
Bir an çocukluğuma dondüm
Sonra Freud’a sövdüm
O yaşlarda gizleyecek hiçbir şeyim yoktu
Sabah uyandığımda
Annem görmesin diye
Makineye attığım sidikli çarşafları saymazsak
Büyüdükçe ne çok sırrım oldu
O gün, onlardan en değerlisini
Bir ağaç kovuğuna fısıldadım ve üstünü karla kapattım
İlk güneşte kar eriyecek ve en büyük sırrım
İçimdeki bunca zamanlık esaretine son verecekti
Başkalarının sırları ise benimle gidecekti
Olmadı, olamadı
Çamur karışmış karın içine
O sır hep o ağaç kovuğunda kaldı
Anladım ki
Kristalleşmek için yanlış zaman ve yanlış yaştı
fhrn-jir
5.0
100% (27)