1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1132
Okunma
ELLİ ÜÇ YIL BİR YASTIĞA BAŞ KOYDUĞUMUZ EŞİM ALZHEİMER HASTALIĞIN RAHMETLİ OLDUKTAN SONRA, ONSUZ GEÇİRDİĞİM İLK YILBAŞINDA DUYDUĞUM HİS VE ACILARIDİLE GETİRDİM
YILBAŞI (31-ARALIK 2008)
Bugün sensiz geçecek, çünkü ilk yılbaşım,
Ne eğlenmek isterim, ne de gülmek.
Kabrin başında üşüdüm, yalnızım ve hasta.
Benim için her taraf karanlık yastayım, yasta.
Aylar geçti gözlerimin yaşı dinmedi.
Ne yesem, ne içsem içime sinmedi.
Bu gönlüm Sen diyor başkasını bilmedi.
Ateş düştü ya! Alevleri bir türlü sönmedi.
Ümitsiz bakan menekşe gözlerin hatıramda capcanlı.
Yaşları bitse de, gözlerim yine de kanlı.
Ruhumu alıp gittin, hiçbir şey kalmadı tende,
O günü özlemle beklerim, nasıl olsa sıra bende.
Ne ümidim kaldı, ne de hayalim;
Sensiz yeni yıla giriyorum sevgili âyalim!
Bu gün duygularım her demden fazla,
Yetinemiyorum ki sevmekten, bilhassa azla!
Cevap Yaz