KARA BİR GÜN(Ağustos-2009-Kadıköy)

Geçen sene,Ekim ayında olmuştu günlerim kap, kara,
Duygularda almıştım büyük bir yara.
Son günlerinmiş meğer, bakarken derin, derin,
Bırakıp gittin ama, bana kaldı sonsuz kederin.

Bir emir ki, önlenemez, Tanrıdan gelen,
Acısı, her gün, her saat, yüreği delen.
Yaşadığım süre, ıstırap çek, kederlen,
Tanrım ‘ diyorsun ki, severim kullarımı, sabreden.’!

Hasretinle her an yanar olsam da,
Her an seni hatıranla ansam da,
Yazık ki son nefesini 11 Ekimde verdin.
‘İşte geldim, işte gidiyorum, şen olasın Halep şehri’ derdin.

Her günün bahanesi var, ağlamak için,
TV de, bir şarkı, bir buluşma , bir sarılış;
Hemen duygular coşuyor, sızlıyor içim.
Başlar gözlerimde yaş ve Tanrıya yakarış.